18.02 Kościół Prawosławny znajduje się w okresie poświątecznym, święta Spotkania Pańskiego, którego rokrocznie wspomnienie wypada 15.02. Powyższe święto zamyka czas bożonarodzeniowy, kończąc czas gloryfikacji Bogoczłowieka w kolędach i hymnach liturgicznych tego okresu. Nieubłagalnie przesuwające się wskazówki zegara, kończą jeden okres naszej pielgrzymki do Królestwa Niebieskiego, by delikatnie, małymi krokami zasygnalizować kolejny najważniejszy w roku liturgicznym czas, jakim jest Wielki Post.

W naszej świątyni, w dzisiejszym dniu wspominaliśmy kilka wydarzeń, które stanowią istotne znaczenia na drodze do Najwyższego. Na koniec służby z wieńczącym słowem do zebranych zwrócił się ks. Chyl Marcin, który w pierwszej części homilii podkreślił czas poświąteczny Spotkania Pańskiego, przekazując sens jego znaczenia. Duchowny rozwijając myśl przybliżył istotę święta, wyszczególniając związek tradycji starotestamentowej związanej z przynoszeniem przez rodziców do świątyni pierworodnego syna, którego poświęcano Bogu. Przy tym geście dodatkowo składano w ofierze majętniejsi – jagnię i gołębia, mniej zamożni – dwa małe gołębie. Wypełniając powyższy zwyczaj Maria i sprawiedliwy Józef przynieśli do świątyni młodzieńca Jezusa Chrystus składając w ofierze parę gołębi. Nie jako w drzwiach świątyni dzieciątko spotyka starzec Symeon, mający Boże przyrzeczenie odnoszące się do obietnicy, że nie dane będzie mu umrzeć dopóki nie zobaczy na własne oczy zbawienia, którym jest oczekiwany Bóg.

Drugą część kazania duchowny poświęcił na analizę przypowieści ewangelicznej, której treść związana jest Zacheuszem. Będący niskiego wzrostu poborca podatkowy, wprowadził w zdziwienie Chrystusa, przechodzącego po mieście Jerycho. Niecodzienność spotkania przejawiła się w tym, że bohater dzisiejszego czytania wspiął się na drzewo, by móc tylko zobaczyć Boga. Jego gorliwość wiary, doprowadziła do zdziwienia Chrystusa, wypowiadającego tylko słowa „ Zacheuszu pośpiesz się zejdź, dzisiaj bowiem trzeba Mi pozostać w domu Twoim” Łk 19,5. Obraz Zacheusza jest świadectwem możliwości wielkich przemian w życiu bez względu na status społeczny, materialny, obyczajowy. Gdy zaczniemy wdrażać w swoje życie fundamenty pokory, cierpliwości i miłości do drugiego człowieka, nasze życie definitywnie zostanie nacechowane błogosławieństwem Bożym i wspomożeniem.

W trzeciej części duchowny wspomniał postać św. Teodozjusza, arcybiskupa Czernihowa, którego ikona licząca przeszło 120 lat znajduje się w sandomierskiej świątyni, będąc wpisaną do rejestru zabytków. Duchowny przybliżył osobę świętego i jego gorliwość związaną z walką z unitami.

Mimo tego, że teksty liturgiczne nie dają nam, jeszcze żadnych symptomów zbliżającej się wiosny duchowej, tak już możemy poprzez dzisiejszą perykopę odczuć delikatny akcent pierwszych kroków prób naszej duchowej i egzystencjonalnej przemiany. Ks. Chyl przypomniał, jaką troską obdarza swoje dzieci św. Cerkiew, która to stopniowo daje znaki do wewnętrznej metamorfozy. I tak bliżej wstąpienia w Wielki Post, co raz bardziej nasila naszą czujność, by dokonywać zbawiennych zmian w naszym życiu.

  Autor i Foto : Daniel Dermanowski