28 sierpnia według kalendarza juliańskiego Prawosławna Cerkiew celebruje uroczystość Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy. Niniejsze wydarzenie, poświęcone zostało pamięci święta którego nie dostrzegamy w żadnym miejscu w Biblii, a dociera do naszych czasów dzięki Świętej Tradycji.

Przenajświętsza Bogurodzica po Wniebowzięciu Jezusa Chrystusa została pod opieką św. Jana Teologa. Kiedy król Herod rozpoczął prześladowanie chrześcijan, Maria udała się razem z Janem do Efezu(obecna Turcja), żyjąc w domu jego rodziców. Tutaj nieustannie modliła się do swojego Syna, by zabrał ją ze sobą. Podczas jednego z modlitewnych wezwań w miejscu gdzie na niebo wzniósł się Zbawiciel, objawił się jej archanioł Gabriel obwieszczając, że za trzy dni zakończy ziemskie życie i Bogoczłowiek zabierze ją ze sobą.

Przed śmiercią Bogurodzica chciała zobaczyć wszystkich apostołów, którzy rozeszli się po wszystkich krańcach ziemi, nauczając o chrześcijańskiej wierze. Dla Boga nie ma rzeczy nie do zrealizowania, podobnie i w tym przypadku, Święty Duch w cudowny sposób zebrał wszystkich apostołów przy łożu zmarłej, na którym to ona nieustannie wznosiła swoje błagania oczekując ziemskiej śmierci. Sam Zbawiciel w otoczeniu aniołów zstąpił do niej, by zabrać jej przeczyste ciało i duszę do niebiańskich komnat.

Po zaśnięciu, grób z ciałem został przeniesiony przez apostołów do Getsemanii a tam umieszczony w specjalnej jaskini, którą zasunięto kamieniem. Jak przekazuje Święta Tradycja grób z ciałem znajdował się w miejscu gdzie spoczywają rodzice Marii, Joachim i Anna. Trzy dni uczniowie Chrystusa czuwali i modlili się przy miejscu złożenia ciała. Spóźniony na uroczystość pogrzebową apostoł Tomasz, wyrażając swój smutek, że nie zdążył dotrzeć by pokłonić się Bogurodzicy, prosił apostołów by Ci pozwolili mu się pożegnać i pokłonić  świętemu ciału Przenajświętszej. Odkrywając grób dostrzegli brak ciała, co utwierdziło ich w przekonaniu, że po swoim zaśnięciu Bogurodzica wzniosła się na niebo. Wieczorem tego samego dnia, apostołowie zebrawszy się na wspólną kolację, byli świadkami cudu objawiającego Matkę Bożą wypowiadającą słowa Radujcie się! Jestem z wami we wszystkie dni.

Koniec ziemskiego życia Bogurodzicy nazywamy zaśnięciem a nie śmiercią. Powodem takiej terminologii jest to, że normalna śmierć człowieka przebiega naturalnym procesem, czyli ciało zostaje złożone ziemi, a duch kierowany jest do Boga. Lecz taki obraz nie dotyczył Marii. Jak przekazuje nam jeden z troparionów święta „Zwycięskie prawo przyrody w Tobie, Dziewico, Najczystsza. Podczas narodzin Bogoczłowieka nie straciłaś dziewictwa i po śmierci połączyłaś życie będąc żywa, Ty nasz zawsze wybawiasz, dlatego też wysławiamy Twoje dziedzictwo”.

Dwoma niedzielami srogiego postu Święta Cerkiew Prawosławna przygotowuje nas do radosnego święta Zaśnięcie Przenajświętszej Bogurodzicy. Jest to bardzo ważne i zbawienne dla każdego prawosławnego chrześcijanina. Święci Ojcowie w następujący sposób analizują niniejsze święto.  Święty Innocenty, arcybiskup chersoński i taurydzki wskazuje na czystość i świętość Przeczystej Dziewicy, Która zasypia bezboleśnie, niehaniebnie i spokojnie. Taki charakter posiada moralny sens święta. Nieustannie podążać za przykładem życia Matki Bożej, aby dostąpić śmierci cichej, skromnej, tak jak Jej zaśnięcie. Święty Mikołaj Kabazylas podkreśla, że „Nikt nie był nacechowany większą świętością, przed Bogurodzicą. Ona jedyna nie posiadała skutków grzechu pierworodnego. Dla nas żyjących, Matka Boża otworzyła wrota świętości, przez które miano świętości mogli osiągnąć, prorocy, kapłani i wszyscy żyjący.

W naszej parafii podobnie świątecznie celebrowaliśmy ostatnie święto w tym roku liturgicznym. W przeddzień miała miejsce Wielka Wieczernia, na której część parafian przystąpiła do sakramentu spowiedzi. Zaś w sam dzień święta wierni podeszli do Świętego Kielicha z Ciałem i Krwią naszego Zbawiciela, czynnie uczestnicząc w święcie.

Autor ks. Marcin Chyl

Foto. Elżbieta Krempa, Bazyli Spivak,